مهارت تاب آوری

گلبرگ تبریز. سختی حقیقت زندگی است؛ ما چه بخواهیم و چه نخواهیم باید با واقعیت زندگی روبرو شویم. واقعیت های زندگی چه مثبت و چه منفی انسان را به چالش میکشد واقعیت هایی مثل ازدواج، بچه دار شدن، مرگ عزیزان، بیماری، قطع رابطه، تولد فرزند معلول، شکست عشقی، طلاق، شکست مالی، تصادفات و هزاران چیز دیگر که هر فردی آنها را تجربه میکند و از جمله واقعیت های گریز ناپذیرند.
پاسخ به مشکلات تعیین میکنند که آیا درد و رنج همراه آن ادامه یابد یا با وجود درد، رنج را کاهش دهیم و آن زندگی که خواهانش هستیم خلق کنیم. افراد گوناگون بسته به پیشینه خانوادگی و شخصی و همچنین مهارتهای خود پاسخ متفاوتی به مشکلات میدهد برخی با تکیه بر توانمندی های خود از این مرحله عبور میکنند و برخی به علت ضعف درمهارتها دچار استرس، نگرانی، افسردگی، رفتارهای خودآسیب رسان و بیماری های روانی میشود و یا به اعتیاد روی می آورد.
و ما میخواهیم مهارت تاب آوری را آموزش دهیم که نه تنها مشکلات را انکار نمی کند و از آنها فرار نمیکند بلکه با آغوش باز آن را می پذیرد و برای غلبه و حل مشکل اقدام میکند که در نهایت منجر به رشد و بالا بردن کیفیت زندگی اش میشود.
تاب آور بودن به معنای این نیست که فرد مشکلات یا بحرانی را تجربه نکند بلکه برعکس تاب آوری یعنی مواجهه با انواع درد هیجانی و مشکلات و بازیافت کیفیت مطلوب زندگی خود.
چگونه میتوان تاب آوری را افزایش داد؟
با آموزش مهارت های خودآگاهی، تنظیم هیجان، مهارتهای مقابله ای و حل مسئله، ارتباط مثبت میتوانیم تاب آ.ری خود را افزاش دهیم.
و در گارگاه پیش رو تصمیم داریم در مورد روش های افزایش تاب آوری و بهبود کیفیت زندگی آموزش دهیم.
نسرین رضی زاده/کارشناس ارشد روانشناسی بالینی