فرهنگ و هنری که به عمد به بیراهه اش می برند !

گلبرگ تبریز. در سرزمینی که هر کسی به راحتی به خود اجازه می دهد که بدون مطالعه و سواد و آگاهی و دانایی و پژوهش در مورد فرهنگ و هنر ایران حرف بزند و به عمد دیرینه ها و پیشینه های هنری و فرهنگی و تمدن سرزمینم را انکار میکند ، جز این نیز انتظاری نمی رود که این همه ، ملعبه ی دست و لقوه دهان یاوه گوی بسیاری از هَرزاندیشان و کژمداران هنر و فرهنگ ایرانم شود .
فرهنگ و هنر هر کشوری میزان اصالت آن کشور را نشان می دهد که به عنوان مجموعه پیچیده ای از دانش‌ها و باورها و هنرها و قوانین و اخلاقیات و عادات و هر چه که فرد به عنوان عضوی از جامعه خویش فرامی گیرد ، تعریف می‌شود .
بشر در طول تاریخ حیات اجتماعی اش هیچوقت بدون هنر زندگی نکرده و هنر از آغاز زندگی با او بوده و هست !
هنر در حکم یک زبان است ، زبان بدیع عواطف و هیجان ها و منعکس کننده ی عمیق ترین احساسات بشری . اهمیت و نقش هنر در جامعه به حدی است که می‌توان بسیاری از مشکلات روانی جامعه را از اهمیت ندادن به هنر در آن جامعه دانست .

تنها چیزی که می تواند روزمرگی و تکراری بودن روزهای عمر انسان را زینت بخشد ، هنر است .
چیزی که این روزها کاملا عمدی دارند از مردم دریغ می کنند . صداوسیما و ادارات و متولیان امور فرهنگی و هنری ، در برابر نیاز اجتماعی و روحی و روانی جامعه موضع گرفته اند . سرگرمی و تفریح و آگاهی رسانی و مطالبه گری از هنر حذف شده و تنها نگاه سیاسی و حکومتی به آنها تزریق شده … حتی در تعریف شخصیت های تاریخی و قهرمانان مردمی و نیز جشنواره ها و نمایش های مفرح و سرگرم کننده نیز …
بدینسان هنر و فرهنگ اصیل را خریداری نیست و تنها به رنگ و لعاب خودپسندانه و محتواهای دیکته و تحریف شده اکتفا نموده و ساختارهایی به شدت سفارشی به خورد مردم داده می شود …
دیگر خبری از هنر و فرهنگ مردمی نیست و اگر هم چنین اتفاقی در گوشه ای رخ می دهد ، به دلیل حضور و تعریف مردمی است که در به در به دنبال شعور می گردد و گاه می یابد و خرسند می گردد و گاه نیافته و سرخورده و پریشان به کنج خلوتهای همیشه ی خود پناه می برد .

فرهنگ و هنر این سرزمین را ساربان و سکانداری باشعور نیاز است ، با سوادی که از باستان تا به امروز در سیر و گردش و تفحص باشد.
سعید جلوه گری
11 دی ماه