مادر کارآفرینی که با نخ‌های مهر، هویت می‌دوزد

گلبرگ تبریز. زهرا ناصران.در گوشه‌ای از تبریز، جایی که صدای آرام چرخ‌های خیاطی با عطر دل‌انگیز پارچه‌های رنگارنگ در هم می‌آمیزد، زنی ایستاده است، زنی که هر بخیه‌ دستانش قصه‌ای از مهر بی‌پایان مادرانه، ایثار و ریشه‌های هویتی روایت می‌کند.

سانای قاسم‌زاده، مادری که پس از عبور از طوفان‌های زندگی، با دستان پرتوانش نه تنها لباس، بلکه هویت، فرهنگ و تاریخ آذربایجان را در هر نخ زنده نگاه می‌دارد.

در کارگاه او، پارچه‌ها مانند صفحات یک دفتر تاریخی‌اند و چرخ خیاطی‌ها، قلم‌هایی که داستان ایثار و عشق یک مادر را می‌نگارند، سانای با هر حرکت چرخ، با هر نخ و گلدوزی، ریشه‌های فرهنگی و هویتی خود و نسل‌های بعد را در تار و پود لباس‌ها می‌دوزد، عشقی که هم مادرانه است و هم ملی، هم شخصی و هم جمعی.

سانای، مادری است که با ایثار بی‌وقفه، صبر و عشق بی‌پایان، مسیر دشوار زندگی را پشت سر گذاشت و با دستان خود چراغ خانواده خود را روشن نگه داشت، او به زنان دیگر، به ویژه بانوان سرپرست خانواده، نشان داده است که مادر بودن یعنی ساختن هویت و امید در دل تاریکی‌ها و سختی‌ها.

کارگاه «آذربایجان گئییم ائوی سانای» بیش از آنکه یک محیط تولید لباس باشد، خانه‌ای است که در آن مهر مادرانه جریان دارد و هر بخیه یادآور عشقی است که نه تنها خانواده، بلکه هویت یک ملت را می‌سازد.

هر چرخ خیاطی، هر نخ و هر پارچه، نمادی است از مادر نمونه‌ای که فرهنگ و ریشه‌های هویتی را با دستان خود حفظ می‌کند.

سانای قاسم‌زاده، بانویی که ایستادگی، خلاقیت و مهر مادری را در هم آمیخته است، امروز الگویی زنده و الهام‌بخش برای زنان کارآفرین تبریز و فراتر از آن است، مادری که با دستان خود، تاریخ، هویت و عشق را همزمان می‌دوزد و زنده نگه می‌دارد.

اشتغالزایی با طعم مادرانه

طراح و خیاط تبریزی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما می‌گوید: من در شانزده‌سالگی ازدواج کردم و خیلی زود طعم زندگی را با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌هایش چشیدم و پانزده سال بعد، بی مهری همسرم سایه‌ای سنگین بر زندگی‌ام انداخت و من به‌ عنوان مادری که باید نماد پایداری و ایثار می‌بود، تصمیم گرفتم برای آینده دخترم و برای حفظ کرامت خود، مسیر تازه‌ای را آغاز کنم.

سانای قاسم‌زاده ادامه می‌دهد: اکنون دوازده سال است که تنها، اما با استواری یک مادر، با دخترم  زندگی می‌کنم، دختری که امروز دانشجوی رشته مهندسی معدن در دانشگاه اورمیه است.

او اضافه می‌کند: مادری یعنی ایستادگی در سختی‌ها، من از ۱۶ سالگی خیاطی را آموختم و مدرسه را رها کردم، اما پشت چرخ خیاطی، درس بزرگ زندگی را آموختم، هر دوخت می‌تواند جان و هویت یک خانواده را حفظ کند.

وقتی چرخ خیاطی نشانه‌ای از یک مادر مستقل می‌ شود

این کارآفرین تبریزی با نگاهی پر از مهر مادرانه می‌گوید: سال‌ها با یک چرخ خیاطی ساده کار کردم و پس از مدتی تعداد چرخ‌هایم را زیاد کردم، هر چرخ برای من نشانه‌ای از استقلال، خودباوری و تلاش یک مادر بود، پس از جدایی، روزهای سختی در انتظارم بود، از منطقه ای که با همسرم زندگی می‌کردیم به منطقه دیگری از شهر رفتم و این کار باعث شد مشتری‌های ثابت خود را از دست بدهم، مدتی بعد بیماری به سراغم آمد، اما مهر مادری، چراغ امید را روشن نگه داشت.

قاسم زاده خاطرنشان کرد: در کنار فعالیت خیاطی اقدام به ادامه تحصیل و اخذ دیپلم گرفتم و دوره‌های تخصصی را گذراندم تا بتوانم هم برای دخترم نان بیاورم و هم ریشه‌های فرهنگی و هویتی خودم را زنده نگه دارم.

او اضافه می‌کند: من باور داشتم مادری فقط پرورش جسم نیست، پرورش روح هم هست، من باید برای دخترم الگویی از استقلال، مهر و ریشه‌داری می‌بودم، مادری یعنی ایثار، یعنی بخشیدن بی‌پایان، حتی وقتی خودت خسته‌ای.

الهام از فرهنگ و پوشش کهن آذربایجان برای اشتغالزایی

این کارآفرین تبریزی عنوان می‌کند: الهام من از فرهنگ و پوشش کهن آذربایجان بود، از دوخت لباس‌های روزمره گذشتم و اولین لباس سنتی‌ام را برای مربی رقصم دوختم. همان لباس، جرقه‌ای شد برای تولد یک مسیر تازه و حفظ ریشه‌های هویتی فرهنگی مادری که می‌خواهد میراثش را به نسل بعد منتقل کند.

قاسم زاده بیان می‌کند: مدتی بعد سفارشی از تهران برای دوخت هجده دست لباس سنتی دریافت کردم، وقتی دیدم لبخند رضایت مشتری‌ها و عشق آن‌ها به فرهنگشان را می‌بینم، فهمیدم کار من تنها دوخت لباس نیست، بلکه دوخت هویت، مهر و تاریخ یک ملت است.

کرونا؛ زمانی برای تمرین قدرت جاودانگی مادرانه

او از دوران کرونا یاد می‌کند و می‌گوید: در آن روزهای تاریک، کاپشن و مانتو و بلوز دوختم تا چراغ خانه روشن بماند، چرا که معتقد بودم مادری یعنی ایستادن و دوختن عشق حتی وقتی جهان تاریک است.

این کارآفرین تبریزی خاطرنشان می‌کند: پس از پایان کرونا، با آقای یوسف شیرین‌پور، پژوهشگر پوشاک سنتی، کارگاه «آذربایجان گئییم ائوی سانای» را راه‌اندازی کردیم. این کارگاه فقط یک تولیدی نیست، خانه‌ای است برای زنده نگه داشتن فرهنگ و هویت، خانه‌ای که مهر مادرانه و ایثار در هر نخ آن جریان دارد.

اشتغالزایی برای ۶۰ نفر زنان بی سرپرست تبریزی 

قاسم زاده می‌گوید: این کارگاه برای ۶۰ نفر اشتغالزایی ایجاد کرده است که بسیاری از آن‌ها بانوان سرپرست خانواده‌اند، زنانی که مانند من با دستانشان نان و عزت می‌دوزند و با هر دوخت، ریشه‌های فرهنگی و هویتی خود را حفظ می‌کنند.

او اضافه می‌کند: برای من مهم است هر زنی که در کنارم کار می‌کند، احساس ارزش کند، ما فقط لباس نمی‌دوزیم، ما خانواده‌ای فرهنگی ساخته‌ایم که مهر مادرانه در آن جریان دارد.

رد پای زن کارآفرین تبریزی از نمایش تاتر تا کنسرت ملی آذربایجان 

این مادر نمونه تبریزی با اشاره به افتخارات کارگاه «آذربایجان گئییم ائوی سانای» می‌گوید: یکی از کارهای مهم ما دوخت لباس‌های فاخر نمایش «دلی دومرول» بود، همچنین در کنسرت ملی تبریز، لباس ۵۱ از عوامل را تنها در ده روز آماده کردیم، هر بخیه در آن روزها، تپشی از مهر، ایثار و هویت یک مادر بود.

قاسم زاده می‌گوید: راز من فقط مهر است، مهر مادری که می‌خواهد ریشه‌های هویتش را در پارچه‌ها زنده نگه دارد، من هر لباسی را با دل می‌دوزم، چون باور دارم مادری یعنی بخشیدن بی‌پایان و دوختن عشق در دل جهان.

گفتگو از زهرا ناصران