وقتی معاون رئیس‌جمهور وحدت ملی را هدف می‌گیرد، نه دشمنان!

گلبرگ تبریز.شاهین محمودی

اظهارات اخیر معاون رئیس‌جمهور در امور روستاها و مناطق محروم کشور، در جریان بازدیدش از دفتر خبرگزاری ایرنا، نه‌تنها غیرقابل توجیه، بلکه بی‌سابقه و تفرقه‌برانگیز بود. اینکه یک مقام ارشد دولتی در بستر رسانه‌ای رسمی، با زبانی پر از هشدار و توبیخ، مردم ترک‌زبان ایران را به مشارکت سیاسی توصیه کند، آن‌هم با لحنی که گویی تاکنون در حاشیه و بی‌عمل بوده‌اند، توهینی آشکار به میلیون‌ها ایرانی شریف، وفادار و نقش‌آفرین است.
آیا جناب معاون از تاریخ این کشور بی‌خبر است؟ مگر نمی‌داند ترک‌های ایران، چه در نهضت مشروطه، چه در انقلاب اسلامی، چه در دوران دفاع مقدس و چه در سازندگی پس از جنگ، همواره در خط مقدم بوده‌اند؟ مگر همین مردم آذربایجان نبودند که خون دادند تا ایران بماند؟ این کدام نگاه از بالاست که هنوز در سال ۱۴۰۳، مشارکت اقوام اصیل ایرانی را باید با شرط و هشدار توأم کند؟
بی‌انصافی است و نابخشودنی، اگر در جایگاه حاکمیتی، به‌جای تقویت همبستگی و احترام به تنوع قومی، با ادبیاتی تهدیدآمیز و قیم‌مآبانه، ملت را تقسیم کنیم. آیا این‌همه سال حضور مؤثر ترک‌ها در سپاه، ارتش، دولت، شوراها، دانشگاه‌ها و حتی میدان‌های ورزشی و فرهنگی، هنوز برای برخی مسئولان کافی نیست؟ اگر امروز برخی اقوام از نابرابری‌های اقتصادی یا محرومیت گلایه دارند، نتیجه‌ی ضعف مدیریتی شماست، نه کم‌کاری آن‌ها.
این سخنان نه تنها غیرقابل دفاع، بلکه مصداق روشن بی‌تدبیری سیاسی در شرایطی است که کشور بیش از هر زمان دیگری به آرامش، اتحاد و انسجام نیاز دارد. وقتی یک معاون رئیس‌جمهور چنین سخن می‌گوید، باید نگران باشیم که گسل‌های قومیتی از درون ساختار قدرت، ناخواسته فعال نشود.
از رئیس‌جمهور محترم انتظار می‌رود بدون تعارف و در راستای صیانت از وحدت ملی، این معاون پرحاشیه را فوراً برکنار کند. جای تأسف است که فردی با این سطح نگرش قیم‌مآبانه و تحقیرآمیز نسبت به بخشی از ملت ایران، هنوز در ساختار اجرایی کشور جایگاه دارد.
احترام به اقوام و هویت‌های زبانی، شعار نیست؛ مطالبه‌ی مشروع و قانونی ملت است. مردم ترک‌زبان ایران، نیازی به توصیه ندارند؛ سابقه‌شان در جانفشانی برای این سرزمین، سند افتخار ملی است. آنچه نیاز به اصلاح دارد، نگاه تبعیض‌آلود برخی مسئولان است، نه مردم.