یک نفر دست بجنباند …

گلبرگ تبریز. احد نقش شور. برای اقتصاد و بازاری که “دلارش” به شکلی و “سکه” و “طلا”ی آن به شکلی دیگر، هر روز و هر ساعت، به دست دلالان و سوداگران “یقه سفید” و “رو سیاه” بالا و پائین می شود و دمار از روزگار مردم و مملکت فلک زده در می آورد و حتی به سیب زمینی و قوت لایموت مردم نیز رحم نمی کند، باید خون گریست …

برای مردمی که از سنگینی تورم و گرانی، مستاصل و درمانده اند و خرجشان به “دلار” و دخلشان به “ریال” است، برای کشوری که مردمانش، هر روز را با افزایش قیمت ها و ناتوانی در تهیه اقلام و مایحتاج عمومی شان به شب می رسانند و بالاخره، برای مردمی که همه جور تحریم و تحدید و کمبود را به امید رونق و رفاه دوباره در اقتصاد و زندگی شان تحمل می کنند، به خدا که این همه فشار روا نیست و یک نفر از دل حاکمیت، باید به داد این مردم برسد …

فرقی نمی کند مقصر کیست، دولت فعلی، دولت قبلی یا دولت در سایه، مافیای پشت پرده اقتصاد یا تیم اقتصادی حاکم، تحریم خارجی یا کاسبان تحریم داخلی، مجلس نظاره گر یا تصمیم سازان بازار، تورم سازان یا رویافروشان، منتقدان اقتصادی یا اقتصاددانان منفعل، دکمه توقف فشار حداکثری که این روزها بر اقتصاد و معیشت ملی بر گرده مردم تحمیل شده و به نقطه نهایی تاب آوری ملی رسیده است، در دست حکمرانانی است که در انفعالی نامبارک، تنها به گفتاردرمانی توام با جدل های بی حاصل سرگرمند …!

هر کس قرار است کاری بکند. لطفا دست بجنباند …