آن زمان که اشک چشمم آب کارم می شود
روایت گلبرگ تبریز از زندگی هنرمند پانگار گزارش از طاهر خیری اشاره: هنر احساس و احساس در هنر را بلد بود.ایمان قلبی داشت معلولیت محدودیت نمی آورد و می توان با فعل خواستن و داشتن اراده به رشد و تعالی رسید.او به نداشته هایش نیاندیشید بلکه داشته هایش را پاس داشت و با هنر نقاشی به تعالی رسید.رحیم عظیمی هنرمند پانگاری که برق دست هایش را گرفت اما زانوی غم بغل نگرفت.از خود شناسی به خداشناسی رسید.او اکنون شاکر خداوند است، قدر پاهایش را می داند و می بوسد. گفتگوی ما با این هنرمند پانگار در یک عصر بهاری اردیبهشت...
