گلبرگ تبریز. چند سالی‌ است که کاهش بارندگی، قوری‌گُل را از نفس انداخته، پرندگان مهاجر با دلتنگی از کنار آن عبور می‌کنند و باد، به جای نوازش آب، خاک گرم شده‌ی دشت را جابه‌جا می‌کند. اما با وجود این زخمِ تشنگی، روح تالاب هنوز زنده است، در نگاه مردم بومی، در خاطره‌ی روزهای پرآب، و در امیدی که مانند جوانه‌ای کوچک، در دل طبیعت پنهان شده است. قوری‌گُل تنها یک تالاب نیست، بخشی از هویت آذربایجان شرقی است، بخشی از آرامش مردمانی که سال‌ها چشم‌به‌راه باران مانده‌اند تا دوباره زندگی در این سرزمین جاری شود. خشک‌سالی چند سال اخیر، قوری‌گُل...