گلبرگ تبریز. مهدی باکری شهردار بود، اما جارو به دست گرفت؛ در دل شب، در دل سکوت، در کوچه‌های خاکی و پر از غبار. اما حالا، برخی شهرداران، چمدان به دست گرفته‌اند! چمدانی که مقصدش نه کوچه‌های خاک‌گرفته شهر، بلکه خیابان‌های پرزرق‌وبرق دبی است! سحرگاه بود. کوچه‌های شهر در سکوتی سنگین فرو رفته بودند. هیچ صدای وزیدن باد، هیچ نجوا و سخنی در هوا نبود. فقط صدای گام‌های آرام یک مرد بود که در دل شب، در دل سکوت، برگ‌های خشک و غبار شب را از خیابان جمع می‌کرد. چراغ‌های خیابان یکی یکی خاموش می‌شدند و شهر در آن لحظات...

گلبرگ تبریز. تاریخ، برخی نام‌ها را در دل خود جاودانه می‌کند؛ نام‌هایی که با گذر زمان محو نمی‌شوند، بلکه روشن‌تر می‌درخشند. مهدی باکری یکی از آن‌هاست، فرمانده‌ای که نه در حرف بلکه در عمل، برادری را معنا کرد. او رفت، اما نام و مرامش هنوز زنده است؛ در ادامه نامه او به فرماندهان و مسؤولان را مرور می‌کنیم. گاهی تاریخ نه در کتاب‌ها، بلکه در دل آدم‌ها زنده می‌ماند؛ در اشک‌هایی که هنوز برای یک نام جاری می‌شوند، در دل‌هایی که با خواندن یک جمله، می‌لرزند. یکی از این نام‌ها، مهدی باکری است؛ مردی که هنوز هم وقتی از او...